Η Ομοιοπαθητική είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο θεραπευτικό σύστημα που, στηριζόμενο σε αρχές και νόμους της φύσης, στοχεύει στην ενίσχυση όλου του οργανισμού, με στόχο  την Πρόληψη αλλά και τη Θεραπεία. Σύμφωνα με την Ομοιοπαθητική Ιατρική, η ασθένεια δεν οφείλεται στην προσβολή του οργανισμού από τον νοσογόνο παράγοντα, αλλά στην αδυναμία του “αμυντικού μηχανισμού”, με την ευρύτερη  σωματική, ψυχική και ενεργειακή έννοια, να την αντιμετωπίσει και να την εξουδετερώσει.

Η Ομοιοπαθητική θεραπευτική προσπαθεί να ενισχύσει την “ζωτική δύναμη” του οργανισμού με απόλυτα φυσικές ουσίες – φάρμακα. Για να βρεθεί το κατάλληλο φάρμακο χρειάζονται πληροφορίες και από τα τρία επίπεδα λειτουργίας του οργανισμού, το σωματικό, το συναισθηματικό και το διανοητικό. Για παράδειγμα, αν ο ασθενής εμφανίσει δερματικό εξάνθημα, θα αναζητηθούν πέρα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του και οι συνθήκες, κάτω από τις οποίες εμφανίσθηκε. Δηλαδή, θα ζητηθούν πληροφορίες για την σωματική, διανοητική και συναισθηματική κατάσταση του ασθενή τη στιγμή που εμφανίσθηκε το εξάνθημα, αλλά και για το τι προηγήθηκε της εμφάνισής του.

Ο οργανισμός στην Ομοιοπαθητική αντιμετωπίζεται ως “όλον”. Όταν πάσχει ένα μέρος, πάσχει το “όλον” και στόχος της θεραπείας είναι να φέρει την ισορροπία ανάμεσα σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας του.

Ιστορικά Στοιχεία

Πατέρας της Ομοιοπαθητικής θεωρείται ο Γερμανός καθηγητής ιατρικής S. Hahneman (1755-1843), ο οποίος έθεσε τους βασικούς θεραπευτικούς νόμους της. Κάποιες από τις αρχές της, όμως, τις συναντούμε και στην κλασική αρχαιότητα σε κείμενα του Ιπποκράτη, ο οποίος είπε “Τα όμοια τοις ομοίοις εισίν ιάματα”.

Η βασική αρχή της Ομοιοπαθητικής υπάρχει και στην ετυμολογία της: “όμοιο” και “πάθος”, δηλαδή η θεραπεία μιας ασθένειας επέρχεται με τη χορήγηση ουσιών που σε υγιές άτομο έχουν τη δυνατότητα να παράγουν ένα όμοιο πάθος (“πάθος” από το ρήμα “πάσχω”) με εκείνο της νόσου που πρόκειται να θεραπεύσουν.

Τον 19ο αιώνα η Ομοιοπαθητική εξαπλώνεται σημαντικά, ενώ από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά διανύει περίοδο ιδιαίτερης ακμής.  Καταλυτική σε παγκόσμιο επίπεδο είναι η παρουσία του Έλληνα ομοιοπαθητικού Γιώργου Βυθούλκα, ο οποίος επιστημονικά και εκπαιδευτικά αναβίωσε την ομοιοπαθητική γνώση. Το 1995 ο Γ. Βυθούλκας, έχοντας διδάξει Ομοιοπαθητική σε πολλές χώρες, ίδρυσε στην Αλόννησο τη Διεθνή Ακαδημία Κλασσικής Ομοιοπαθητικής, όπου εκπαιδεύονται γιατροί από όλο τον κόσμο, ενώ το 1996 βραβεύθηκε από το Σουηδικό Κοινοβούλιο με το “Διεθνές Βραβείο για τον Σωστό Τρόπο Ζωής” ή, όπως αποκαλείται, “Εναλλακτικό Νόμπελ”.

Στην Ευρώπη σήμερα η Ομοιοπαθητική αποτελεί επίσημα αναγνωρισμένη ιατρική μέθοδο. Υπάρχουν εξωτερικά ιατρεία δημόσιων νοσοκομείων, όπου ασκείται αποκλειστικά η Ομοιοπαθητική θεραπευτική, διδάσκεται σε πανεπιστημιακές σχολές, ενώ σε αρκετές χώρες καλύπτεται από το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.

ΔΙΑΒΑΣTΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Σε ποιες περιπτώσεις ενδείκνυται η Ομοιοπαθητική

Τι είναι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα

Αλληλεπίδραση ομοιοπαθητικών με άλλα φάρμακα

Ολιστική Ιατρική

ΡΩΤΗΣΤΕ ΤΗ ΓΙΑΤΡΟ

Στείλτε τις ερωτήσεις σας ΕΔΩ και η γιατρός θα σας απαντήσει άμεσα